Magdalena Komar. Praktyki współistnienia.

Sorry, this entry is only available in Polish.

W “Praktykach współistnienia” Magda­lena Komar odnosi się do idei symbio­genezy, teorii zakładającej powstanie gatunków na drodze integracji oraz koncepcji posthumanizmu krytycz­nego, podważającej antropocentryzm jako sposób gatunkowego trwania.
Poprzez stworzenie i praktykowanie metod nowego usytuowania człowieka w jego relacjach z florą i fauną, wyko­rzystuje dialog międzygatunkowy jako konieczność w konstruowaniu nowej wizji świata.
Magdalena Komar założyła ul i przez ostatnie dwa lata prowadziła działania z pszczołami miodnymi, za­chęcając je do tworzenia nowych form rzeźbiarskich – wspólnych dzieł sztuki.

Projekt pokazuje, że pszczoły miod­ne mogą być pomocne w projekto­waniu konkretnych struktur. Pszczoły są inżynierami – potrafią analizować i dzięki temu projektować i tkać lekkie, architektoniczne formy. Łączą dokładność technologii z organicz­nymi cechami natury aby stworzyć doświadczenie, które jest estetyczne i być może funkcjonalne w przyszłości.